در این میان گردشگری به عنوان صنعت پول‌ساز در مازندران نیز تحت تاثیر آن قرار گرفته و سقوط عجیبی را همانند سایر نقاط جهان، تجربه کرده است، سقوطی که البته بسیاری از کارشناسان معتقدند می‌تواند نسبت به استان‌های رقیب خود در این زمینه، دوباره احیا شود.
به گزارش وارش، یکی از سوالاتی که این روزها، محققان و اندیشمندان عرصه گردشگری و اقتصاد آن در مازندران در حال بررسی آن هستند، این است که حال که کرونا به زودی زندگی با انسان‌ها را ترک نخواهد کرد و انسان‌ها نیز تلاش می‌کنند با آن سازگار شوند، گردشگری چگونه و با چه مکانیسمی باید خود را بازیابد و احیا کند.
در واقع این سوال دوباره و برای چندمین بار در حال تکرار است که اگر فرض کنید در دوران پساکرونا به دنبال احیای صنعت پردرآمد گردشگری هستید دقیقا باید چه کاری صورت بگیرد و صرف داشتن کوه، جنگل، دریا، دشت و جاذبه‌های تاریخی صرفا بازگشت به گذشته است یا باید برای رشد و توسعه فراتر از قبل، برای آن برنامه ریزی کرد.
مهدی رمضان‌زاده دانشیار گروه جهانگردی و معاون پژوهشی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه مازندران معتقد است گردشگری در مازندران بسیار زودتر از نقاط دیگر خود را احیا خواهد کرد اما نباید دوباره به گذشته خود محدود شویم.
وی به این نکته اشاره می‌کند که به دلیل نوشته شدن سند توسعه گردشگری، فعالیت‌های درآمدزا به خوبی در این استان پیاده نمی‌شود و کارها روزمره و تکراری است.
در این میان، بسیاری از اندیشمندان معتقدند حال که باید دوران سازگاری با کرونا را در مازندران و البته کشور تجربه کنیم، راهکارهایی که فاصله‌گذاری اجتماعی را در ایده‌آل ترین شکل ممکن رعایت می کند و می‌تواند صنعت ورشکسته گردشگری ار کمی تکان دهد، به کار گیریم.
بسیاری از این اساتید دانشگاهی به این نکته اشاره می‌کنند که با توجه به آغاز فصل بهار و شرایط راه‌اندازی گردشگری مزرعه در این استان، بهترین پیشنهاد در حال حاضر می‌تواند این موضوع مهم باشد.
بر اساس این گزارش، یکی از مهم‌ترین مزیت روستاها در سطح مازندران بهره‌برداری از بخش کشاورزی، صنعتی، خدماتی و گردشگری روستاها است چرا که روستاهای این استان، قابلیت‌های فراوان دارد که با شناسایی این قابلیت‌ها و با برنامه‌ریزی صحیح و مدیریت دقیق می‌توان برای توسعه اقتصادی مازندران یک توسعه پایدار داشته باشیم.
چندی پیش، علی قلی‌زاده فیروزجایی، کارشناس برنامه‌ریزی توسعه روستایی در گفت‌و‌گو با رسانه‌ها به این نکته اشاره کرده بود که نگاه تک بعدی به ظرفیت‌های روستاها توسعه را از لحاظ اقتصادی پایدار نمی‌کند، معتقد بود که در کشورهای توسعه‌یافته بخش گردشگری را در پیوند با کشاورزی قرار داده‌اند و این گونه مزارع خود را به جاذبه گردشگری تبدیل می‌کنند.
به گزارش وارش، در حالیکه بسیاری از اراضی کشاورزی غرب مازندران که بر حسب اتفاق یکی از گردشگرپذیرترین مناطق این استان و حتی کشور است، به افراد غیربومی فروخته شده و دیگر اثری از زمین کشاورزی نیست اما قلی‌زاده معتقد بود که تغییر روستاها از سبک قدیمی و روستایی به سبک شهری باعث از میان رفتن مزیت‌های روستا و در نهایت توسعه اقتصادی و اشتغال می‌شود.
بر اساس این گزارش، نیمی از جمعیت مازندران در روستاها ساکن هستند و برای این‌که ظرفیت گردشگری و توسعه اقتصادی در روستاها بالا رود، نیاز است نهادهای ذیربط باید خدمات مورد نیاز را وارد روستاها کنند، به ویژه اینکه در این دوران کرونایی، شناساندن جاذبه‌های روستا و محصولات آن به گردشگر، هم‌چنین حمایت دستگاه‌های ذیربط در خصوص معرفی روستاها، روستائیان با برنامه‌ریزی درست برای ورود گردشگر دغدغه اصلی خود یعنی فروش کالا در شهر را ندارند.
از آنجایی که بسیاری از اراضی کشاورزی در روستاها قرار دارد، گردشگری روستایی یعنی گردشگر از منابع طبیعی و جاذبه‌های گردشگری روستا همراه با شرکت و فعالیت در یک زندگی روستایی و مشارکت در کشاورزی همگام با کشاورزان باشد.
به گزارش وارش، اقتصاد گردشگری مزرعه، در روزهایی که کرونا، این عرصه را به ورشکستگی کشانده است، یکی از 10ها راهی است که با اجرای درست و رعایت پروتکل‌های بهداشتی، می‌توان برای احیای مجدد ضنعت گردشگری در مازندران از آن بهره گرفت، هرچند نیمه جان.

سیداحمد حسینی