بر اساس این گزارش، اعضای تیم طراحی فضای آموزشی مذکور را محسن خیرمند پاریزی، سید محمدحسین رحمتی، فاطمه رنجبرزاده، هانیه لطفی‌پور و با راهنمایی دکتر محسن موسوی و دکتر محسن کافی تشکیل دادند.
در زیر، توضیحات بیشتر دکتر موسوی عضو هیات علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه مازندران را در خصوص طراحی این اثر فاخر مطالعه نمایید:
ایده‌ها و ارزش‌های طراحی:
کانسپت‌های اصلی طراحی را می‌توان در سه دسته‌بندی کلی زیر تحلیل کرد:
1. پایداری محیطی و اقتصادی
در طراحی این پروژه علاوه بر توجه به چالش‌های اقلیمی، فرهنگ‌سازی و آموزش مردم روستا برای رسیدن به یک الگوی ساخت کم هزینه و دوستدار طبیعت در نظر گرفته شده است.
در حوزه پایداری اقتصادی در این طرح برای اشتغال‌زایی،کشت پایا و تولید کمپوست برای کمک به اقتصاد مردم روستا برنامه‌ریزی شده است.
هم‌چنین به موضوع رایحه درمانی و باغ‌شفابخش پرداخته شده است و در حوزه پایداری محیطی، به‌کارگیری سیستم‌های مرتبط با انرژی‌های پاک در دستور کار بوده است.
هم‌چنین بحث جلوگیری از ورود ذرات معلق و افزایش آسایش محیطی در نظر گرفته شده است. ضمن این‌که با توجه به بالا بودن رطوبت هوا در اقلیم مورد نظر که عاملی بر کاهش آسایش کاربران است و در راستای تبدیل چالش‌ها به فرصت، تکنولوژی تولید آب نیز در طراحی وارد شده است.
در این طرح از نرم‌افزارهای مرتبط با آنالیز داده‌های آب‌وهوایی ایستگاه‌های هواشناسی و پیشنهاد‌های طراحی آنها استفاده شده است.
۲. طراحی محیطی پساکرونا
به عنوان چالش روز و حتی چالشی که در آینده شاید با آن یا شبیه آن روبه‌رو باشیم به بحث طراحی پس از کرونا و بیماری‌های شبیه به آن پرداخته شده است.
طراحی‌های اجزا مختلف مثل دستگیره‌ها، میز، نیمکت و سایر اجزا با قابلیت ضدعفونی کردن با اشعه ماورابنفش و الکل در طرح استفاده شده است.
۳. انعطاف‌پذیری طرح در شرایط بحرانی
با توجه به سیل‌های اخیر و بعد از آن ورود گاندوها به روستاها و نیاز ذاتی منطقه به پناهگاه، این مهم نیز در طراحی در نظر گرفته شده است.
این طرح قابلیت تبدیل شدن به پناهگاه با استفاده حداکثری از نور و انرژی خورشیدی و استفاده از مواد با خاصیت لومینسانس برای ذخیره نور و استفاده از آن در شب را دارد.
با توجه به پتانسیل تبدیل شدن به عنوان پناهگاه و قطع شدن آب، برق و گاز در زمان وقوع حوادث، این طرح می‌تواند پاسخگوی نیازهای مردم باشد.