وارش نیوز/  در این میان متاسفانه عده‌ای به این بیماری مبتلا شده‌اند و تعدادی نیز جان خود را از دست دادند و این روند نامشخص همچنان ادامه دارد و برای آن یک "پایان باز" در نظر گرفته‌اند.
به گزارش وارش، یکی از مهم‌ترین عنایات خداوند به انسان‌ها، عنصر "آگاهی" بوده است؛ عنصری که برخی آن را در راه درست خود به کار می‌گیرند و به بهترین شیوه ممکن از آن برای رشد و تعالی بهره می‌برند و تعدادی نیز از آگاهی، بیشتر در راستای جلب منافع و استفاده نامشروع خود به کار می‌گیرند و لحظه‌ای نیز بر آثار مخرب آن، فکر نکرده‌اند.
اندیشمندان سیاسی از این عنصر آگاهی به عنوان موضوعی برای افزایش پی بردن به نادانی نام می‌برند، بسیاری از این اندیشمندان معتقدند این ویروس و بیماری نشان داده که انسان تا چه حد "نادان" و "توسعه‌نیافته" است.
هرچند این آگاهی از نادانی، خود آغاز کننده یک تحول درونی فرد یا افراد و تبعات مثبت بیرونی برای جامعه خواهد بود اما هیچگاه این لکه "ندانستن" را از پیشانی "انسان‌ها" پاک نخواهد کرد. انسانی که به گفته توماس هابز"انسان گرگ انسان است".
توجه به اصل دانایی و آموختن هر چند در آموزه‌های اسلامی، به نوعی نفی کننده نظریه اندیشمند سیاسی انگلیسی است اما به معنای واقعی کلمه، هیچگاه دور از عینیت نبوده و همچنان پابرجاست، به عنوان مثال، چندی پیش یورگن هابرماس در گفت‌و‌گو با روزنامه لوموند به این نکته اشاره کرده بود که "آیا ما حاضریم که به خاطر رونق مادّی و اجتناب از فجایع اجتماعی ناشی از بحران اقتصادی، شمار مرگ و میر بیشتری را بپذیریم؟"
به گزارش وارش، هرچند بر تدبیر اوضاع از سوی مسئولان، انتقادهای زیادی وارد است اما کافی است کمی خیابان‌های مازندران، شلوغی‌های گاها بی‌دلیل، ترددهای گاها غیرضروری و ترافیک را مشاهده‌ کنید، سوال هابرماس را تکرار کنیم، آیا ما حاضریم که به خاطر رونق مادّی و اجتناب از فجایع اجتماعی ناشی از بحران اقتصادی، شمار مرگ و میر بیشتری را بپذیریم؟"
نکته جالب اینجا است تا فرصت انتقاد و شکایت می‌شود، آن‌چنان دست پیش را کشیده تا پس نیفتیم و اندیشمند می‌شویم، این جمله‌ها توهین نیست، دستاورد دیگر "ویروس کرونا" است. از باب فلسفی ویروس کرونا، تفکر و اندیشه را در میان مردم عامه و عوام، تقویت کرده و حالا "من" باید تصمیم بگیرم که چه کاری بهتر است نه آنکه پایبند به تصمیم‌های دیگران(مسئولان) برای "ما" باشیم چرا که ما به تجمع، شلوغی، ترافیک، ازدحام و در نهایت افزایش خطر ختم می‌شود؛ هرچند اینجا نیز اندیشیدن بر اساس ندانستن و نادانی است!
یک شهروند ساروی در گفت‌و‌گو با وارش، به این موضوع اشاره می‌کرد که تصمیم‌هایی که گرفته می‌شود بر اساس حدس و گمان است وگرنه در هیچ جای دنیا، این ویروس ریشه کن نشده است. این فرد عامه دانسته یا ندانسته به یک موضوع فلسفی اشاره می‌کند، مسئولان کاملا آگاه هستند که چیزهای زیادی در خصوص ویروس کرونا نمی‌دانند و با این داشته‌های بسیار محدود برای "ما" تصمیم‌ می‌گیرند بنابراین در برهه‌ای از زمان که شاید در تاریخ هم سراغ آن را نداشته باشیم بر این موضوع واقفیم که این نوع تصمم‌گیری بر "نادانی" است تا "راه‌حل اساسی و درست".
به گزارش وارش، به این نکته توجه کنید؛ هر ایرانی می‌تواند از حق دریافت خدمات سلامت و بهداشت به طور مساوی برخوردار باشد، اصل 19 تا 42 قانون اساسی را مطالعه بفرمایید، کرونا ویروس در غرب یا ایران چه کرده است، تفاوت بنیادینی وجود دارد، در غرب سالمندان در اولویت نیستند، بیماران سندروم داون می‌توانند بمیرند یا بهتر است بگویم "بگذارید کووید 19" آنها را بکشد تا جوان‌ها زنده بمانند، این اصل در غرب لگدمال شده است اما در ایران اینطور نیست، حق هر ایرانی برای زیستن و برخوردار بودن از سلامتی، یک اصل اساسی برای "ما" ایرانی‌ها است و "من" حق تعدی از آن را برای ارتقای منافع شخصی خود ندارم. هرچند نقطه ضعف بزرگی در ایران وجود دارد، همه چیز به کووید 19 ختم و داروی کمیاب، تک نسخه‌ای و وارداتی بیماران خاص و صعب‌العلاج به شدت کم شده است و برخی از آنها در کشور پیدا نمی‌شود. اینکه بگوییم "دولت تمام توان خود را برای رفع این بحران کرده و دیگر بیماری‌ها را نمی‌بیند" هیچ تفاوتی با نگاه غرب و بیماران سندروم دان یا افراد مسن ندارد.
بر اساس این گزارش، ارزش‌گذاری تصمیم‌گیرندگان بر جان انسان‌ها دستاورد دیگر ویروس کرونا بوده که اندشمندان سیاسی از آن به عنوان "ارزش‌گذاری اخلاقی" نام می‌برند.