از دیدگاه رهبری مردم سالاری دینی دارای دو وجه است که یک وجه آن نقش مردم در تشکیل حکومت و انتخاب مسئولان و وجه دیگر آن رسیدگی به مشکلات مردم است که بر همین اساس مسئولان باید مشکلات مردم را به طور جدی پیگیری و رسیدگی نمایند، در این میان از جمله نهادهایی که به دلیل ساختار تشکیلاتی خود به طور مرتب و گسترده ای با مردم در ارتباط است شوراهای اسلامی شهر و روستا است که به مراتب رابطه تنگاتنگی میان هم(مردم و شورا) نسبت به دیگر ارگان های اجرایی دارند.

شهرداری ها و شوراهای اسلامی، عمده درآمد خود را به طور مستقیم از مردم اخذ می نمایند این بدین معناست نهاد مذکور باید پیش قراول پاسخگویی به افکار عمومی باشد. اما این نهاد در سالهای اخیر به دلیل فساد های مالی و اقتصادی و سواستفاده از قدرت دچار کژکارکردگرایی شده است به طوری که حجت الاسلام محمد صادق اکبری تیرماه امسال طی مصاحبه ای با رسانه ها خبر از دستگیری 54 عضو شوراهای اسلامی شهرهای مازندران طی چهار سال اخیر داد که اغلب آنان همانند آنچه در پارلمان شهری ساری گذشت مرتبط با مسائل مالی بود.

به نظر می رسد بنابر آنچه گفته شد مواجه جامعه ایرانی( به ویژه در استان مازندران) در سالهای آینده با دو موضوع حتمی است ، اول عطش و حدّت مردم در نقش آفرینی اجتماعی و منافع مربوط به خیر عمومی(به ویژه آنکه یکی از اهداف حکومت نیز میباشد) و دوم ساختار خاص و ویژه شوراهای اسلامی شهر که بنا بر مقتضیات خود بستری وسوسه انگیز جهت سو استفاده برخی سودجویان در کسب منافع شخصی و بی اعتبار کردن تلاش های دیگران است .

به اعتقاد نگارنده با توجه به گستردگی امور قضایی و بازرسی، یکی از عمده وظایف اصلی شهروندان در قبال شهرادری ها و شوراهای شهر و روستا برخورد نظارتی ، موشکافانه و عقلانی در مواجه با این نهادها است،لام به ذکر است بخش قابل توجه ای از جامعه امروزی با برداشتن قدم های نخست مردم سالاری دینی تا حدود زیادی نقش خود را در ارائه خدمات اجتماعی ایفا کرده است اما تا زمانی که این همراهی و همیاری بدون نظارت ، آگاهی و عقلانیت باشد تاثیر کامل و بسزایی از خود باقی نمی گذارد و چه بسا زمینه را برای سواستفاده خاطیان فراهم میکند تا با پوشش مردمی به اهداف پشت پرده خود برسند ، اما تحقق مردم سالاری دینی همراه با دغدغه و نظارت نه تنها کمک شایانی به دستگاه ها قضا و نهادهای بازرسی و امنیتی می نمایند بلکه در توسعه و پیشرفت شهری نیز تاثیر بسزایی دارد .

پ/