گفته می‌شود که برخی از این آتش سوزی‌ها عمدی بوده و یا به دلیل ورود مسافر و به جنگل ها و عدم خاموش کردن مناسب در تفرجگاه ها و مناطق جنگلی به همراه افزایش گرمای هوا موجب آتش‌سوزی های چند هکتاری در غرب و شرق مازندران شده است و این آتش سوزی ها هر بار ادامه دارد هنوز مشخص نشده که آیا این آتش سوزی ها در جنگل خود به خود اتفاق می‌افتد و در اثر گرمای هواست و یا نه عامل انسانی در آن دخیل است.

اگرچه  بیماری کرونا موجب محدودیت سفرها شد و انتظار می‌رفت میزان آسیب  به جنگل‌های شمال نیز با کاهش جدی روبرو شود اما متأسفانه بررسی آمارها نشان می‌دهد که باوجود کاهش سفرها اما ذره‌ای از اتش‌سوزی‌ها کاسته نشده بلکه ظاهراً افزایش نیز یافته است.
 قسمت‌های وسیعی از جنگل‌های شمال کشور به دلیل کمبود امکانات، نیروی انسانی متخصص، تجهیزات تخصصی اطفای حریق طعمه حریق می‌شوند به‌گونه‌ای که در هفته‌های گذشته که برای چندمین بار میانکاله طعمه حریق شد، هیچ دستگاهی جز شهرداری از امکانات خود جهت اطفا استفاده نکرد که پس پیگیری محیط زیست مقرر شد این تعامل در هنگام حادثه انجام شود.
بار دیگر آتش‌سوزی در بخشی از پناهگاه حیات وحش میانکاله محیط‌بانان را به سمت خود کشاند.
شبه‌جزیره میانکاله، بامداد ۲۷ مردادماه ۱۴۰۰، ساعات آتشینی را پشت سر گذاشت.
این اتفاق ساعت ۲:۵۷ دقیقه بامداد در محدوده ساحلی خزر رخ داد و محیط‌بانان مستقر در میانکاله با تجهیزات همیشگی و ناکافی موجود، شامل یک لودر و دو تراکتور به جنگ با آتش رفتند و با تلاش محیط‌بانان، آتش خاموش شد.
در این آتش‌سوزی حدود ۲ هکتار از خط ساحلی در نزدیکی محدوده‌ای موسوم به طالقانی که دارای پوشش سازیل و بوته‌های تمشک است؛ طعمه آتش شد.
این برای بیست و هشتمین بار است که شبه‌جزیره میانکاله طعمه "آتش کینه" می‌شود. آتشی که تاکنون نزدیک به ۲۴۰ هکتار از زیست‌کره میانکاله را قربانی کرده است.
آتش‌سوزی در سال گذشته نیز در هشت شهرستان مازندران ازجمله بهشهر، دودانگه ساری، سوادکوه شمالی، زیرآب، بابل، آمل و نور سه هکتار از جنگل‌ها را طعمه آتش کرد که با تلاش نیروهای حافظ محیط‌زیست به‌سختی مهار شد.
جنگل‌های شهرستان رامسر در غرب مازندران نیز در ماه‌های دی و بهمن سال گذشته  دچار آتش‌سوزی‌های گسترده شد.

هرساله قسمت‌های وسیعی از جنگل‌های شمال کشور به دلیل کمبود امکانات، نیروی انسانی متخصص، تجهیزات تخصصی اطفای حریق طعمه حریق می‌شوند به‌گونه‌ای این موضوع به تراژدی تلخ و سریال ادامه‌داری تبدیل‌شده که هرگز تمام‌شدنی نیست.