دوئل جنگل‌های مازندران با مشکلات ریز و درشت، تمامی ندارد، از یک سو، قاچاق چوب، امان آنها را بریده و از درون در حال تهی شدن است و از سوی دیگر، دپوی زباله، در بهترین اراضی جنگلی، جز نابودی آن رهاوردی نداشته است.
جنگل زیبای مازندران که گردشگران و مسافران از آن نهایت بهره را می‌برند، این روزها به دلایل مختلف، مسیر نابودی را طی می‌کند و بلایی نیست که بر سر آن نیامده باشد، مهم‌ترین آن چیزی نیست جز "بلای زباله".
مشکل دفن زباله یکی از مشکلات مهم استان مازندران است. این استان به دلیل نزدیکی کوه به دریا و حضور در جنگل‌های هیرکانی در ارتفاعات جنوبی آن، همچنین تراکم بالای شهرها، روستاها و مراکز جمعیتی و مرغوبیت زمین‌های آن برای کشاورزی، همواره از نظر موقعیت‌یابی مکان‌های مناسب برای دفن زباله‌های شهری در تنگنا بوده است.
کارشناسان براین باورند که شیرابه ها که حامل مواد سمی و فلزات سنگین و آلودگی میکروبی هستند با وارد شدن به رودخانه ها باعث افزایش غلظت آب و غنی شدن آن می‌شود، اولین نتیجه مخلوط شدن شیرابه و آلودگی آب‌ها، تلف شدن آبزیان است؛ با ورود فلزات سنگین به آبهای سطحی و زیر زمینی، آلوده شدن خاک و در پی آن محصولات کشاورزی را شاهد خواهیم بود.
آلودگی هوا و تکثیر پشه و مگس و جوندگان، سگ‌های ولگرد و کلاغ‌ها که هرکدام در نوع خود ناقل بیماری‌های خاص هستند و همچنین انتشار گازهای گلخانه‌ای از دیگر خطرات زباله در محل دفن آن است.
بسیاری از کارشناسان معتقدند که، حدود ۱۷۰ سال است که روش‌های مختلفی برای مدیریت زباله در جهان اجرا می‌شود، اما متاسفانه در ایران به دلیل اقدام دیرتر، با پسماند رو به رو هستیم. دفع مواد زائد شهری، یکی از مشکلات عمده و پرهزینه اغلب شهرهاست. جمع‌آوری و دفع غیربهداشتی زباله،‌ خطرات زیادی از نظر انتشار بیماری‌های واگیردار، تولید حشرات و ناقلان بیماری‌زا دارد.
کاهش تولید زباله، دفن بهداشتی آن، بازیافت و در نهایت باز استفاده از زباله، رایج‌ترین روش‌ها برای مدیریت مواد زائد شهری است. محل دفن نامناسب ممکن است آثارمنفی محیط‌زیستی، اقتصادی-اجتماعی بسیاری به همراه داشته باشد. بنابراین باید این محل با دقت و با در نظر گرفتن قوانین و محدودیت‌های حاکم انتخاب شود.
سازمان محیط‌زیست ایران به منظور کاهش آثار مخرب محیط‌زیستی حاصل از اماکن دفن پسماندهای عادی، ضوابطی را با عنوان آیین‌نامه اجرایی مدیریت پسماندها تعیین کرده است.در این ضوابط همه معیارهای موثر و محدودیت‌های آن شرح داده شده است. این معیارها شامل سه دسته فیزیکی، محیط‌زیستی و اقتصادی-اجتماعی هستند. عواملی چون: شیب، فاصله از گسل‌های فعال و غیرفعال، پهنه‌های سیلاب، فاصله از دریا، تالاب‌ها، دریاچه‌ها، چاه‌های شرب و رودخانه‌ها، عمق آب زیرزمینی، فاصله از مناطق حفاظت‌شده محیط‌زیست، فاصله از مناطق شهری، روستایی، دسترسی به جاده‌ها، فاصله از مراکز درمانی، آموزشی، تاریخی و باستانی، فاصله از صنایع و فاصله از فرودگاه‌های بین‌المللی و محلی است.
این دپوی زباله علاوه بر ایجاد منظره ای زشت و ایجاد الودگی های متعدد زیست محیطی موجب خشک شدن درختان جنگل‌های هیرکانی نیز می‌شود.
بارش باران باعث افزایش تولید شیرابه‌های سمی خطرناک از محل دپوی زباله ها است و مازندران با توجه به اقلیمش از این قاعده مستثنی نیست و بارش‌های متعدد باران موچب افزایش حجم تولید شیرابه شده و از آنجا به خاک و آب رودخانه ها نفوذ می‌کند.