نحوه جدايي والدين، ميزان صلاحيت سرپرست جديدکودک و حفظ روابط والدين بافرزندشان تعيين کننده خصوصيات بچه هاي طلاق خواهد بود.

درجريان طلاق کودکان ممکن است هجوم احساساتي مانندترس ازتنهايي ،عدم امنيت ،بي اعتمادي به آينده يا تنفر را تجربه کنند، که مي تواند زمينه ساز بروز اختلالات رواني مانند اضطراب و نگراني، سوء مصرف مواد و خودکشي در آينده آنها شود.

کودکان طلاق به دليل تجربه سختي که داشتند و والدينشان آنها را ترک کردند،در اعتمادکردن به ديگران محتاط مي شوند ، پس براي اعتماد دوباره نيازمند احساس امنيت هستند.

فرزندان طلاق ممکن است در آينده تمايلي براي پذيرش تعهديا ازدواج کردن نداشته باشند، البته اين ديد منفي تاحد زيادي به روابط والدين و نحوه جداشدن آنها بستگي دارد چون نمي خواهند اتفاقي که براي والدينشان افتاده است را دوباره تجربه کنند.

کودکاني که والدينشان ازهم جدامي شوند ممکن است هريک ازمشکلات زير را ازخودنشان دهند

برون ريزي:

رفتارهايي همچون پرخاشگري مخصوصا اگرکودک به مدت طولاني درمعرض دعواهاي فيزيکي وکلامي پدرومادرش قرارگرفته باشد"بروزپيدامي کند.

نافرماني ولجبازي:

معمولا کودکان ازدست والدين خودبه خاطرشرايط پيش آمده خشمگين مي شوند ممکن است رفتارشان در مقابل اين احساس خشم نافرماني از والدين باشد که دستورات و قوانين را ناديده بگيرنديا لجبازي کنند.

انزوا و اجتناب:

برخي کودکان رفتارهاي اجتنابي ازخودبروزمي دهندودرون ريزي مي کنند.براي مثال منزوي شده ودرمعرض افسردگي قرارمي گيرندواضطراب راتجربه مي کنند.

احساس گناه:

برخي کودکان خود را مقصرجدايي والدين مي دانندو احساس عذاب وجدان به آنها دست مي دهد و کنارآمدن با اين احساس گناه براي کودکان مشکل است.

موارد متعدد ديگري هم از مشکلات رفتاري کودکان طلاق مي توان عنوان کرد ،درهرصورت جدايي والدين آسيب هاي روحي اجتناب ناپذيري برکودکان مي گذاردکه تاسنين کهنسالي با آنان همراه خواهدبود.

گردآوري:علي اکبرصالحي کارشناس روانشناسی ومددکار اجتماعي کلانتري 12 رامسر