وارش نیوز/ به عنوان پدر اعتقاد شدیدی به تربیت صحیح فرزند داشت،بر این باور بود که فرزند عزیز است،تربیت وی باید عزیزتر باشد، با این شعار سعی بر تربیت هرچه بهتر فرزندانش داشت، اما این شعار به نوعی شده بود بلای جان سه فرزند دلبند آقا ناصر که تنها راه و روش تربیتی اش فریاد زدن بر سر فرزندان و گفتن جملاتی که آخرش به بکن نکن ها و چرا این کار را کردی و چرا ؟ و چرا ؟ و چرا؟ ...
البته برخی از جملات ناقص و تک کلمه ای را نیز باید به این رفتارهای آقاناصر و همسرش در رفتار با فرزندان مثل ،احمق،بی شعور، بی عرضه و... را نیز باید افزود.
این روش صرفا به بکن نکن ها ختم نمی شد، جای جای بدن دو پسر و تنها دختر خانواده با کمترین و کوچکترین اشتباه با کتک های آقا ناصر و بعضا همسرش که در غیبت پدر از شیطنت ها و خرابکاری های آنها به ستوه آمده بود،سیاه و کبود می شد.
بچه ها نه تنها در خلوت خانوادگی خود از زخم زبان ها، توهین و اهانت و سرزنش پدر و مادر و بکن نکن هایشان در امان نبودند، بلکه در میان دوستان و اقوام به کتک خور بودن و یا دارای ظرفیت بالای کتک خوره ای معروف شده بودند.
آقا ناصر به این شیوه فرزندپروری خود در میان اقوام و دوستان افتخار شدیدی می کرد و همسرش نیز به وی می بالید، اما هردو از این متعجب بودند فرزندانشان تا قبل از نوجوانی هرچند از قدرت اطاعت پذیری مناسبی برخوردار بودند اما برای هرچیزی که تنبیه شده و یا سرزنش و اهانت شده اند،جواب معکوس داده اند، یعنی بجای آنکه پس از تنبیه برای پیشرفت تحصیلی در درس موفقیت هایی را کسب کنند برعکس دچار افت شدید تحصیلی شدند، از بس که برای زمان ورود و خروج از منزل سرزنش و تنبیه شدند، اتفاقا بعدها بویژه در زمان نوجوانی سرکش شدند.
هردو پسر خانواده خیلی سریع پس از افت شدید تحصیلی از مدرسه ترک تحصیل کرده و درحالی که والدینشان از این اتفاق ناراحت بودند،پس از رفتن به اماکن کارآموزی درحالی که والدینشان همچنان بر سر رعایت قوانین و مقررات حضور و غیاب در محل کار با آنها سخت گیری می کردند اما آنها باز هم در کار جدیت به خرج نداده و حتی در حرفه آموزی نیز مثل درس خواندن دچار مشکل شده بودند.
آنها کمتر موفق به کسب مهارتی شده و در بزرگسالی تبدیل به افرادی تنبل و درونگرا و بی انیگزه در انجام کارهای شخصی خود شدند. رفتارهایی که تعجب همه اطرافیان را به همراه داشت که چرا آقا ناصر و همسرش با اینکه جدیت بسیاری در تربیت فرزندانشان به خرج داده بودند،اما برخلاف انتظارشان جواب معکوس گرفته اند.
بچه های آقا ناصر افرادی درونگرا، آرام، بی انگیزه و کم تحرک بوده که اعتماد بنفس کمی در انجام بسیاری از امورات بویژه اموراتی که با آنها بیگانه بوده و یا برای آنها از تازگی ویژه ای برخوردار می باشد،پیداکردند.
نظر کارشناس:
تنبیهات شدید بدنی و سرکوفت زدن ها و سرزنش های مداوم و ایجاد استرس در فرزندان با هدف تربیت و یا آموزش آنها،یکی از قدیمی ترین و بی ارزش ترین شیوه های تربیتی است که امروزه روانشناسان و روانپزشکان با استفاده از آزمایشات علوم پزشکی با شیوه های علمی آن را رد کرده و اثبات نموده اند که بر سلامت جسم و روان کودکان آسیب می رساند.
وقتی والدین با کتک زدن و یا فریادزدن بر سر بچه ها بر آنها استرس وارد می کنندعملا سبب می شوند تا در بدن آنها هورمونهای آزار دهنده ای مثل تستوسترون و کورتیزول ترشح شده که بر رفتار کودکان تاثیر می گذارد،این هورمونها بر قدرت یادگیری و قضاوت کودکان تاثیر منفی می گذارد.
در کنار این اتفاق توهین و فحاشی بر عزت نفس و اعتماد بنفس فرزندان تاثیر بد گذاشته و وقتی این روند ادامه یابد،کودک بر ضعف و ناتوانی خود در انجام امورات مطمئن شده و در دراز مدت به این نتیجه می رسد که بر رویدادهای پیرامون خود هیچ تاثیری نخواهد داشت،همین اتفاق سبب از بین رفتن انگیزه در کودک و نوجوان برای انجام امورات شده و اراده و تحرک فرد را برای انجام فعالیت ها از بین می برد.
این روند را درماندگی آموخته شده می گویند،در درماندگی آموخته شده همانگونه که بیان شد فرد به دلیل احساس درماندگی دست از فعالیت ها کشیده این درحالی است که عملا توان لازم را برای انجام فعالیتها دارد.اینگونه افراد به دلیل احساس ضعف و عدم توانایی در انجام امورات بعد از مدتی دچار افسردگی و غم شدید شده و بر مشکلات آنها افزوده می شود.