کرونا، بر تمامی معادلات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و به طور کلی هر آنچه در این جهان برای آن معادله متصور بودیم تاثیر مستقیم گذاشت و در تصمیم‌گیر دولت‌ها بسیاری از مشاغل، دانشگاه‌ها، مدارس، اماکن فرهنگی و ...بالاجبار تعطیل شد.
در کشورمان نیز این ویروس بیکار نبود و بر اساس آمار رسمی علاوه بر مبتلا کردن حدود 90 هزار نفر تاکنون، تقریبا 6 هزار تن را به کشتن داد و دیگر در بین ما حضور ندارند.
به گزارش وارش، با توجه به شیوع ویروس کرونا در کشور، مسئولان تصمیم‌گیر در همان ابتدا مدارس و دانشگاه‌ها را تعطیل کردند و با تعطیلی این دو رکن مهم جامعه، قرار شد تا آموزش به شیوه دورکاری و بر اساس آموزش‌های تلویزیونی و پس از آن نرم‌افزاری صورت بگیرد.
اما آنچه در این میان تاکنون صورت گرفته، موجی از نارضایتی خانواده‌ها است، هر چند در ابتدای امر، آموزش به صورت تلویزیونی و مجازی قابل قبول بود و راه دیگری به نظر نمی‌رسید اما کیفیت ارائه و چگونگی ارائه این آموزش‌ها، جای بحث دارد.
ثنا یک دانش‌آموز سوم ابتدایی است که پس از تعطیلات اجباری در اسفندماه، دروس خود را از تلویزیون و تکالیف خود را از فضای مجازی به وسیله معلم خود دریافت می‌کند، مادر ثنا در گفت‌و‌گو با ایسنا به این نکته اشاره می‌کند که با تعطیلی مدارس، تقریبا دانش‌آموزان نیز تعطیل شده‌اند و یادگیری دروس به کمترین میزان ممکن رسیده است.
وی معتقد است با 20 دقیقه زمان برای درس ریاضی در تلویزیون و سپردن تکالیف بدون نظارت بر دانش‌آموز و خانواده آن، نه تنها، باری از روی سیستم آموزشی بر نخواهد داشت بلکه منجر به افزایش بی‌سوادی و یا کم‌سوادی خواهد شد.
مادر این دانش‌آموز ابتدایی در ادامه به این موضوع اشاره می‌کند که چگونه و بر اساس چه مکانیسمی این مشکل برطرف خواهد شد و آیا عقب‌ماندگی‌ها قابل جبران است یا خیر.
محمدصدرا دانش‌آموز کلاس اول ابتدایی است، مادر وی نیز در پاسخ به این سوال که آیا با تحصیل فرزندتان به صورت مجازی موافق هستید به این نکته اشاره می‌کند که به دلیل شیوع کرونا و قطع درآمدهای روزانه، توانایی خرید گوشی یا سیستم مدل بالاتر وجود ندارد و در نتیجه به دلیل سرعت ضعیف اینترنت، نمی‌توانیم از نرم‌افزارهای موبایلی استفاده بهینه کنیم.
وی همچنین به این نکته اشاره می‌کند که ملاک ارزشیابی از سوی مدارس و معلمان چه چیزی است، در بسیاری از موارد، به دلیل عدم آموزش فراگیر و مناسب، ممکن است دانش‌آموز در پاسخ به یک سوال با مشکل مواجه شود و والدین به جای دانش‌آموز پاسخ آن را بدهند، در نتیجه این شائبه به وجود می‌آید که دانش‌آموز پاسخ آن سوال را می‌داند و مبحث بعدی آغاز می‌شود.
علی دانش‌آموز پایه یازدهم است، وی به وارش می‌گوید که سال آینده کنکور دارد و با شیوع کرونا، تعطیلی مدارس و سیستم آموزشی مجازی، به شدت به درس‌هایم لطمه وارد شده و اگر این روند ادامه‌دار شود، کنکور آینده را قطعا از دست خواهد داد.
وی به این نکته نیز اشاره می‌کند به دلیل آنکه برادر سال چهارمی نیز دارد و از طرفی تنها یک گوشی اندروید مناسب برای نصب نرم‌افزارهای موبایلی دارد، نمی‌توانند همزمان از یک گوشی استفاده کنند و آن را یک روز در میان بین خود تقسیم می‌کنند و آن نیز جز بی‌سواد ماندن و ضرر، فایده دیگری ندارد.
به گزارش وارش، مشکلاتی که این روزها دانش‌آموزان و خانواده‌های آنان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند بیش از آن چیزی است که در این گزارش آمده اما همه این موارد به یک معضل بزرگ اشاره می‌کنند، معضلی که ممکن است یقه تک تک دانش‌آموزان ابتدایی تا کنکوری و بلکه دانشجویان را بگیرد و نسل آینده با یک قالب تهی از علم مواجه باشند، معضلی به نام شیوع بی‌سوادی!