وارش نیوز/  اراضی کشاورزی بکر و نابی که در اقتصاد مازندران حرف نخست را می‌زند، اقتصاد نیمه جانی که اگر کشاورزی را از آن بگیرید، با واژه "تقریبا هیچ" رو به رو خواهید شد.
خانه‌ها یکی پس از دیگری در ارتفاعات جنگلی و در اراضی کشاورزی در مازندران ساخته شد، هم مجوز برای آنها صادر شد و گاها هم بی مجوز بود، به ازای هر خشتی نیز درختی قطع شد و وجب به وجب خاک حاصلخیز و مرغوب کشاورزی از بین رفت. ویلاها سر بر افراشتند و شهرک‌های مسکونی یکی پس از دیگری به وجود آمد.
به گزارش وارش، کافی است مسیرتان به استان مازندران بیفتد، دیگری اثری از آن سرسبزی همیشگی نیست و اراضی کشاورزی کمتری به چشم می‌خورد، شهرک‌های مسکونی و ویلاها، جای آنها را گرفته‌اند و نسبت تعداد افراد بومی آن منطقه نسبت به غیربومی کاهش یافته و در حال تعادل است. در زمان ثبت نام مدارس کافی است شناسنامه‌های دانش‌آموزان بررسی شود، بسیاری از آنها، مازندرانی نیستند و از تهران، اصفهان، فارس، خوزستان، حتی خراسان رضوی به این استان آمده‌اند.
درکنار اسکان دائمی افراد غیر بومی که دیگر بومی محسوب می‌شوند، ماندگاری فصلی و خانه‌های موقتی مشکل بسیار بزرگ این استان محسوب می شود چرا که مازندران از لحاظ زیرساخت‌هایی همچون، برق، گاز و به ویژه آب با مشکل بسیار زیادی رو به رو است و این مشکل برای جمعیت 3 میلیون نفری مازندران تقریبا حل نشدنی است حال تصور کنید، این جمعیت به 5 یا 10 میلیون نفر نیز برسد.
در کنار پیامدهای وحشتناک حضور مهاجران فصلی و البته دائمی همچون گرانی زمین و مسکن، افزایش قیمت کالا و تغییر سبک زندگی و فرهنگ بومی، این موضوع خود را در بحران‌ها به عنوان یک فرابحران نشان می‌دهد.
به گزارش وارش، این روزها کشور در گیردار کنترل و مبارزه با بیماری کووید 19 ناشی از ویروس مرگبار کرونا است، ویروسی که به شدت به افراد سرایت می‌کند و کافی است یک فرد به آن مبتلا باشد، آنقدر میزان سرایت آن بالا است که بدون قطع زنجیره انسانی، نمی توان جلوی شیوع آن را گرفت.
متاسفانه در کشور بر اساس اعلام وزارت بهداشت نزدیک به 5 هزار نفر جان خود را از دست دادند و حدود 80 هزار نفر نیز به آن مبتلا شده‌اند. اینها تازه آمار به صورت رسمی است و آمارهای غیررسمی بر افزایش چند برابری آن اشاره می‌کند چرا که بر اساس گفته‌های جهانپور سخنگوی وزارت بهداشت، این آمار بر اساس یافته‌های قطعی آزمایشگاهی است و موارد غیر قطعی و یا رسمی نشده به این آمار اضافه نمی‌شود.
بر اساس این گزارش، با ورود کرونا و افزایش دوره پیک این بیماری، دولت مدارس، ادارات، دانشگاه‌ها و اماکن پرخط را تعطیل کرد تا با ماندن در خانه و قطع زنجیره انسانی، این بیماری کنترل شود تا جان مردم در خطر نیفتد، با این وجود، بسیاری از مردم که به منظور کنترل این بیماری باید در خانه می‌ماندند، عزم سفر کردند و توصیه‌ها را نادیده گرفتند، این موضوع با فرا رسیدن نوروز باستانی افزایش یافت.
مازندران در میان استان‌ها همچنان در پیشانی سفرها قرار دارد و کما فی السابق، انتخاب نخست بسیاری از مردم برای سفر است، این امر موجب شد که مازندرانی که در ابتدای شیوع کرونا وضعیت عادی و سفیدی داشت، به وضعیت قرمز تغییر وضعیت دهد و ویروس کرونا در این استان لجام‌گسیخته تر از هر جای دیگری شد.
در گزارش‌های صورت گرفته، میزان سفر از استان‌های مبتلا مانند تهران، گیلان و قم به این استان آنقدر افزایش یافت که این استان به کانون شیوع کرونا بدل شد و قربانی‌های زیادی را نیز گرفت.
بسیاری از این سفرها، افرادی بودند که در مازندران خانه دوم و فصلی داشتند و در پرسش از آنها که چرا سفر می‌کنید، پاسخ می دادند که به خانه‌های خود در مازندران می‌رویم غافل از آنکه هرگونه سفر نباید صورت بگیرد.
در حالی که مسئولان ارشد استان برای آزادسازی حریم دریا، رفع معضل زباله، مشکلات زیست محیطی مختلف، اشتغالزایی با سرمایه‌گذاری‌های مختلف بر روی مواهب خدادی نتوانستند موفق عمل کنند، این بار در برابر بحران کرونا، نیز به چالش بزرگی کشیده شدند.
مسئولانی که در برابر تخلف تغییر کابری اراضی کشاورزی و جنگلی در روزهای گذشته سکوت کردند، امروز قادر به توقف مسافرت‌ها از استان‌های کشور به مازندران نبودند و در مرحله نخست سفرها، حدود یک میلیون مسافر به مازندران آمد، این به معنی شیوع و گشترش بیماری است.
هرچند طرح فاصله‌گذاری اجتماعی با زور قانون و جریمه 500 هزار تومانی پلیس در کنار همت گروه‌های جهادی، سپاه، بسیج و خیران به کمک مسئولان آمد و ورود مسافر کاهش زیادی یافت، اما خانه‌های فصلی و دوم غیربومیان، زنگ خطر را برای همیشه در مازندران روشن نگه داشته است.

به هر حال روزی این بحران به پایان خواهد رسید اما آنچه مشخص است، امیدواریم مازندران به تهرانی دیگر تبدیل نشود.