بارش بی امان تر و خشک را سوزاند
چند روز باران شدید و بی‌امان در کنار دست درازی با مجوز و بی‌مجوز مردم به مسیر ورود و خروج آب در مازندران، عدم لای‌روبی به موقع انهار و تجاوز کشاورزان و باغداران به صورت غیر مجاز به رودخانه‌ها و اراضی خاکی، بخشی از دلایل اصلی فاجعه‌ای شد که خسارت فراوان سیل ایام عید سال 98 را فراهم کرد.
در این میان نیز نباید نقش قاچاقچیان سازمان یافته و نیافته مازندران در قطع درختان جنگل و افزایش سرعت ویلاسازی در ارتفاعات از سوی مسئولان پایین دست و بالادست را نیز نباید در نابودی مازندران پساسیل نادیده گرفت.
زرودی مدیرکل سابق مدیریت بحران مازندران، در گفت‌و‌گو با رسانه‌ها، وقوع سیل را نمایش بحران مدیریت در این استان دانست و معتقد بود که اگر مدیران به وظایف ذاتی و بدیهی خود عمل می کردند این میزان از خسارت به استان به ویژه غرب مازندران وارد نمی شد.
برخی از کارشناسان نیز در این زمینه معتقدند که برخی دست‌اندازی‌های مازندران عامل مهمی در این وقوع سیل مخرب بوده است، به عنوان مثال کاهش آب‌بندان‌ها و گسترش توسعه شهری و روستایی همراه با فعالیت راهسازی، آسفالت، ساخت و ساز و قطع درختان عامل از دست رفت آبندان و به دنبال آن افزایش روان آب از دلایل مهم این موضوع بوده است.
برخی اساتید دانشگاه نیز دلیل بحران مدیریت در مازندران را مشخص نبودن متولی این حوزه و تضاد منافع دستگاه‌هایی همچون جهاد کشاورزی، منابع طبیعی و غیره می‌دانند.
دلیل اصلی وقوع سیل چه بود؟
سید رمضان موسوی عضو هیئت علمی دانشگاه کشاورزی ساری نیز، با اشاره به وقوع سیل خسارت‌بار در مازندران، گفته بود که جاری شدن آب‌های ناشی از بارش بیش از حد در محدوده‌ای غیر از مسیر اصلی و عادی آبراه و رود دلیل اصلی این موضوع بوده است.
وی معتقد بود که در دنیای توسعه یافته امروز با اعمال پهنه بندی حق و حقوق و نیز محدوده طبیعی مانور رودخانه‌ها مغتنم شمرده می‌شود و چنانچه دخالت و تجاوزی به حریم آبراه‌ها انجام شود بلافاصله حذف و رفع شده و فضا برای مسیر اصلی آزاد و باز گذاشته خواهد شد.
موسوی خاطرنشان کرده بود که عمده خسارات ناشی از سیل اخیر در کشور مربوط به عدم آگاهی، بی توجهی و دانش پایین مجموعه مهندسانی است که بدون مطالعه و آینده نگری و به دور از محاسبات علمی دست به احداث و ایجاد پروژه‌های زیرساختی کشور می‌زنند.
در کنار این موضوعات، مشکلات کمبود امکانات نیز رخ می‌نماید. اینکه هواشناسی مازندران، به گفته مدیرکل این سازمان، از نظر وسایل پیش‌بینی و پیشگیری، با مشکلات زیادی رو به رو است، هیچ شکی نیست اما مهم‌تر از آن عدم آمادگی مسئولان مدیریت بحران و در راس آن استاندار مازندران است که داعیه توسعه این استان را در سر دارد.
به گزارش وارش، حالا امروز نزدیک به یکسال از آغاز سیل ویرانگر در مازندران می‌گذرد همچنان زخم این سیل بر چهره رنجور مردم رکن‌کلای سیمرغ، روستاهای بالادست نکا، بهشهر و شهر زیرآب و سایر شهرستان‌ها باقیمانده است و مسئولان با وجود همت در روزهای نخست و پیگیری مداوم، امروز درگیر روزمرگی شده‌اند و جالب تر آنکه پس از خسارت های فراوان به اراضی کشاورزی، دامداری‌ها، جاده‌ها و پل‌ها، راه‌های مواصلاتی و غیره، هنوز تغییر محسوسی در راه و روش برنامه‌ریزی انها دیده نمی‌شود.
با این وجود بدون هیچ شکی، باید منتظر حادثه ویرانگر دیگری بود که این بار نیاز به قدرت بیشتری نسبت به گذشته ندارد. 
گزارش: سیداحمد حسینی فعال رسانه ای