وی با اشاره به اینکه حدود 30 سال است روی معضل زباله مازندران در حال کار شدن هست، افزود: شورای تامین استان در سال 78 در بابل تشکیل جلسه داد و برای این شهرستان محل دفن در انجیل سی انتخاب شد و میلیاردها تومان نیزهزینه شد و باوجود اقداماتی که انجام شد وضعیت اینگونه است و اگر بیش از 25 سال روی آن کار نمی شد پس وضعیت چگونه بود.
وی با بیان اینکه طبق قوانین کشور، شهرداری مسئول زباله های شهری و زباله های بی خطر بیمارستانی و صنعتی  است، تصریح کرد: در حالیکه شهرداری این مسئولیت را قبول نمی کند و حتی شهرداری بابل اعلام کرده این مسئولیت به ما ارتباطی ندارد و استناد این عدم تمکین نیز به قانون است که صریحا اعلام شده است وزارت کشور باید مکان دفن زباله و تمهیدات احداث و بهره برداری از مکان دفن را در اختیار شهرداری ها قرار دهد و آن موقع شهرداری مکلف به انجام کار است.
عضو هیئت علمی دانشگاه نوشیروانی بابل با بیان اینکه طبق گفته شهرداری ها بخصوص شهرداری بابل، وزارت کشور تاکنون مکانی برای دفن زباله نداده است یا اگر داده است مکان مناسبی نیست، گفت: شهرداری قائم شهر نیز اعلام کرده است تنها مکانی که برای دفن زباله دارد همین مکان کنار رودخانه تلار است و وزارت کشور هم تاکنون پولی بابت اینکار نداده است.
عابسی ادامه داد: شهرداری ها عنوان می کنند که هزینه مدیریت زباله خیلی بیشتر از این است که یک شهرداری کوچکی مثل قائم شهر یا حتی بابل از عهده هزینه های آن برآید و نمونه آن شهرداری نوشهر 200 میلیارد تومان و شهرداری ساری هزار میلیارد تومان برای زباله سوزهای خود هزینه کرده اند بنابراین  کدام شهرداری در مازندران چنین هزینه ای دارد.
وی با بیان اینکه علت اصلی عدم تمکین شهرداری های مازندران در بحث زباله، عدم اختصاص بودجه لازم و مکان مناسب از سوی وزارت کشور یعنی  دفتر همیاری شهرداری های استانداری برای این امر مهم، خاطر نشان کرد: طبق قانون نیز وظیفه دفتر همیاری های استانداری است که حمایت کنند تا شهرداری ها از عهده مدیریت پسماند برآیند زیرا شهرداری ها نه بودجه ساخت زباله سوز را دارند ونه امکان اینرا دارند که در بیرون از فضای شهر، جایی را انتخاب کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه نوشیروانی بابل با تاکید بر اختصاص بودجه برای این امر مهم از سوی استانداری ، افزود: برای حل معضل زباله، بودجه هایی به اشکال مختلف می آمد که عمده پول آنرا وزارت کشور می داد و کمی هم از شهرداری ها تامین می شد همانند زباله سوز ساری و نوشهرکه اینگونه شد.
عابسی اکتفا نمودن شهرداری ها به جمع اوری زباله تنها در حریم شهری یکی از اصلی ترین ترین مشکلات زباله استان برشمرد و گفت: از آنجائیکه مبالغی که باید برای زباله سوزها هزینه شود زیاد است و خارج از حریم شهر نیز باید احداث شود، شهرداری اعلام کرده که طبق قانون وظیفه اش  جمع آوری زباله کل شهرستان نیست و در صورت مهیا بودن شرایط تنها می تواند زباله های حریم شهر خود را جمع آوری و دفن کند .
وی با اشاره به رفع مشکل زباله در استان گلستان و عدم وجود چنین معضلی ، اظهار کرد: زباله تا پای سکو وظیفه شهرداری ها است، از پای سکو تا محل دفن وظیفه استانداری است و استانداری نیز پنج نقطه را در جاهای مناسب برای دفن زباله انتخاب کرده است که زباله ها  را پس از تحویل از شهرداری،  در محل های ایمن که دور از شهر است دفن می کند.
این عضو هیئت علمی حوزه محیط زیست دانشگاه نوشیروانی بابل یادآور شد: خیلی از شهرداری های مازندران عنوان می کنند که بودجه ای برای رفع معضل زباله اختصاص پیدا نمی کند و همه شهرهای ساحلی مازندران بخصوص در غرب استان با اینکه بهم چسبیده هستند اما محل های دفن زباله جداگانه دارند و اغلب هم در کنار دریا دفن می کنند که معضل بزرگی است و تا زمانی که این مشکل برطرف نشود مابقی مسائل حل نمی شود.
عابسی با تاکید بر اینکه برای زباله سوزها نیز باید تفکیک زباله به درستی صورت گیرد، افزود: یا باید مکانیزم های پر هزینه ای بابت خشک کردن زباله انجام شود که در آن صورت نیز هیچ منطقی آنرا نمی پذیرد.
وی فساد عجیب در شهرداری های مازندران را یکی دیگر از معضلات عدم رفع معضل زباله دانست و گفت: در از برخی از شهرداری های مازندران به علت فسادی که وجود دارد اعضای شورا و شهردار دستگیر و بعد منحل می شوند و در این فساد هرچقدر هم پول داده شود مشکل زباله برطرف نمی شود.
این استاد دانشگاه حوزه محیط زیست با ابراز نگرانی از عدم شفاف سازی هایی که در این زمینه صورت می گیرد، متذکر شد: به هیچ بازدید شفافی اجازه داده نمی شود.
 عابسی تاکید کرد: مشکل عدم مدیریت درست، فساد و عدم شفافیت در عرصه های مختلف از دلایل اصلی عدم رفع معضل زباله در مازندران است و به طور حتم تا زمانی که وضعیت اینگونه ادامه یابد 20 سال بعد هم معضل زباله مازندران حل نخواهد شد.

پ/