فرید نجفی در بیست ویکمین کنگره مجازی سالیانه ملی و هفتمین کنگره بین‌المللی پژوهشی دانشجویان علوم پزشکی کشور که به مدت سه روز در دانشگاه علوم پزشکی بابل برگزار شد، اظهار کرد: افتخار میکنم نخستین سخنرانی رسمی خود را برای دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی بابل دارم زیرا پایههای علم بر دوش دانشجویان بوده که آینده ساز کشور هستند.
دکتر فرید نجفی، سرپرست معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت ضمن ارج نهادن به مقام استاد دکتر رضا ملک زاده، فرصت ایجاد شده در این کنگره را به فال نیک گرفتند و از تمامی دانشجویان خواستند که از ایام حضور و مشارکت در فعالیتهای مراکز تحقیقات دانشجویی حداکثر بهره برداری را نمایند.
فرید نجفی به نقش محوری دانشجو در حوزه آموزش و پژوهش اشاره کرد و افزود: افتخار میکنم روزی عضو همین کمیته تحقیقات دانشجویی بودم و در کنار اساتید از دوران طلائی دانشجویی استفاده بهینه داشتم.
این مسئوول با بیان اینکه گرچه بیماری کرونا انجام بسیاری از کارها را آنلاین کرده اما بسیاری از محدودیت‌ها را برداشته است، تصریح کرد: باید از این فرصت که محدودیت زمانی و جغرافیایی را برداشته استفاده بهینه داشته باشیم.
وی با اشاره به اینکه دانشجویان در حیطه پژوهش به دنبال کارهای اصیل و ریشه دار باشند خاطرنشان کرد: منظور از پژوهش اصیل صرف مطالعه پژوهشی نیست بلکه باید از سوال پژوهشی گرفته شود زیرا بررسی متون فرضیات خاص نیاز دارد.
نجفی با اشاره به اینکه برای کار پژوهشی وقت بگذارید و بهترین زمان را برای کار پژوهشی انتخاب کنید، گفت: اساتیدی که تربیت دانشجویان را بعهده دارند بدانند دانشجویان و نیروهای جوان بهترین دستیاران برای آنها محسوب می‌شوند و می‌توانند بهترین استفاده را از این ظرفیت داشته باشند.
معاون تحقیقات و فنآوری وزارت بهداشت خطاب به اساتید، گفت: اساتید به دانشجویان با نگاه امانت نگاه کنند زیرا این نیروهای جوان امانتی از سوی پدر و مادر و کشور در نزد ما هستند که باید از این ظرفیت استفاده بهینه کنند.
وی به دانشجویان توصیه نمودند که محور فعالیتهای دانشجویی بر پایه ی سوالات اصیل، شفاف و مشخص پژوهشی باشد. از فرصت کار تیمی و فعالیت در جوار اساتید دانشگاه برای یادگیری فعال استفاده نمایند. برای امور پژوهشی وقت بگذارند، چرا که وقت گذاشتن برای امور پژوهشی در دوره ی دانشجویی بسیار مفید خواهد بود.
دکتر نجفی همچنین به اعضای هیات علمی نیز توصیه نمودند که از فرصت فعالیت پژوهشی در کنار دانشجویان جوان و فعال، حداکثر استفاده را داشته باشند و به آنها به عنوان امانت بنگرند.