یکی از مهمترین اهداف در این شیوه، تهیه، تدوین و اجرای طرح‌های لازم برای همیاری اجتماعی است.

طرح‌هایی که علاوه بر ایجاد شرایط مناسب برای پیشرفت‌های اقتصادی و اجتماعی برای کل جامعه، بر مبنای جلب مشارکت فعالانه مردم و اتکا به ابتکارات اجتماعی آنان، پی‌ریزی و جهت‌گیری می‌شود.

فرضاً شهرداری و شورای شهر موظف هستند تا یا خود اقدام به تأسیس بازارهای بزرگ‌نمایند یا از پیمانکاران دعوت نمایند تا با همکاری هم اقدام به تأسیس چنین مکان‌های اقدام ورزند.

همچنین باید زیرساخت‌های لازم توسط شهرداری جهت تسهیل مراودات تجاری شهروندان فراهم شود تا استعدادهای اقتصادی آن‌ها شکوفا گردد.

هدف اساسی آبادانی و عمران اجتماعی، کوشش در ایجاد هسته‌های رهبری اجتماعی و شوراهای محلی، به‌منظور انگیزش، ترغیب، هدایت و معاونت شهروندان در شهرهای نیازمند برنامه جامع توسعه، به‌نحوی‌که شهروندان ازآنچه لازم به انجام است، سهم عمده‌ای بر عهده گیرند؛ اما بعضاً در برخی از پروژه‌ها آنچه دیده نمی‌شود اثرات ثانویه آن است، اینکه افتتاح یک پروژه تنها در حد ارائه عملکرد شهرداری است و یا اینکه در گام بعدی و اثرات ثانویه آن سبب رونق اشتغال شهری نیز خواهد شد و یا بلعکس برخی از مناسبات اجتماعی را نیز تهدید خواهد کرد.

حمایت از سمن و تشکل‌های مردم‌نهاد شهری می‌تواند یکی از روش‌های جلب مشارکت مردم در امور شهری باشد، نکته‌ای که مدیران شهری ساری نه‌تنها از آن غافل هستند بلکه متأسفانه گاهی اوقات درراه حرکت این تشکل‌ها سنگ‌اندازی هم می‌کنند. از طرف دیگر در این طرح‌ها باید لزوم حفظ منابع طبیعی و نگهداری آنان جهت استفاده نسل‌های آتی را نیز در نظر گرفت.

نکته‌ای که بعضاً در طرح‌های عمرانی شهرداری ساری به چشم نمی‌آید و برنامه‌ریزی پروژه‌های شهری به‌گونه‌ای انجام می‌شود که برخی اوقات این تصور به ذهن متبادر می‌شود که مدیران شهری کمر به نابودی طبیعت بسته‌اند.

به‌طور مثال پروژه فاز دوم پارک ملل بعضاً محیط‌زیست آن منطقه و همچنین شالیزارهای پایین دزا را تهدید می‌کند که تنها موجب آسیب به طبیعت که حتی موجب از بین رفتن فرصت‌های شغلی شهروندان هم خواهد شد، به‌نحوی‌که الحاق برخی از مناطق به شهر ساری اشتغال روستایی برخی از اهالی بومی این مناطق را نیز تهدید می‌کند.

سرهنگ پرویز شعبانی