اختصاصی وارش نیوز:‌ شخصیت‌های سیاسی اصولگرا که اغلب با القاب آیت الله، علامه، سردار و حاجی شناخته شده‌اند، آنقدر بالا رفته‌اند که دیگر جایی برای جوان‌تر‌ها در کنار آنان نیست و اصولا به جوانان این جریان بازی نمی‌دهند و نگاهی پدر گونه و استاد گونه به جوانان دارند. درصورتیکه این نوع نگاه در احزاب سیاسی منسوخ شده و هر کس جایگاه تعریف شده خود را دارد. نسل جدید پر از سوال و دغدغه اگر خیلی هنر کند بتواند چند خط بنویسد یا ستاد انتخاباتی یکی از این حاجی‌ها و سردارها و... را بچرخاند. در طرف مقابل اما جریان اصلاح طلب کشور توانسته نسل جوان خود را تربیت و به آن میدان بدهد و حتی در پست‌ها و جایگاههای مهم کشور از آن استفاده کند و به خاطر همین درک درست بتواند صندوق رای خود را همیشه پر نگه دارد. اصولگرایی نیازمند یک باز تعریف در عناوین و جایگاه‌های خود است القاب و عناوین بیرونی نباید موجب ایجاد جایگاه‌های مقدس درون حزبی شود که جوانان جرأت نزدیک شدن به آن را نداشته باشند  .

اشکال دوم تابوی نقد در اصولگرایی است آنقدر جایگاه‌ها مقدس و معصوم مآب است که نقد و انتقاد را برنمی تابد در صورتیکه نقد درون گروهی موجب شکوفاییِ هر مجموعه و نهاد می باشد. و اصولا گروه‌های سیاسی شکوفایی خود را بر اساس نقد درونی ،شناخت نقاط قوت و ضعف  و رویش‌های نو بنا می‌کنند.

با این اوصاف جریان اصولگرا با مشکل عمده مواجه است. 1- کهنگی در اصول. سیاسی که اغلب با تفسیرهای شخصی از دین جلوی نوآوری ها گرفته می شود 2- عدم وجود جایگزین‌های جوان برای حاجی‌ها و علامه‌ها و سردارهای مقدس که اجازه نزدیک شدن به جایگاه خود را نمی دهند.

و همچنان اصولگرایی درجا می‌زند؛ فاعتبروا یا اولی الابصار