خداوند در برخی آیات قرآن، هدف از خلقت هستی را، اختصاص به انسان و بشر داده است و می فرماید" سخر لکم" یا " خلق لکم ما فی الارض جمیعا" یعنی هر آنچه در این عالم است، برای بشر و انسان آفریده شده است. از طرفی، خطاب به انسان گنهکار و ظالم، می فرماید" لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ما ترک علیها من دابه" و گناه و ظلم را عامل کیفرهای الهی در دنیا معرفی می نماید و حضرت حق، به خاطر همین مساله، بندگان را مؤاخذه کرده و از شدت عذاب، هیچ جنبنده ای روی زمین باقی نمی ماند و همه نعمت ها از او ستانده می شود. در این عالم، معصومین، انگشت شمار اند و در مقابل، انسان گنهکار، فراوان است. وقتی به زندگی سرشار از نعمت بشر نگاه می کنیم؛ با توجه به فراوانی گناه، که دامن بخش گسترده ای از عالم هستی را گرفته است؛ در می یابیم که وجود و بقای هستی، وابسته به عامل دیگری است و الا نظام هستی، این همه گناه و سرکشی را تاب نیاورده و فرو می ریخت.

با تامل در قرآن کریم و روایات ماثوره، مطلب اینچنین است؛ ایمن بودن انسان از عذاب الهی به سبب عاملی است؛ به نام حجت الهی. خداوند مردم را عذاب نمی کند و می فرماید" و ما کان الله لیعذبهم" اما علت چیست؟ در پاسخ باید گفت؛ زیرا پیامبر در بین مردم هست، بنابراین قرآن می فرماید" و انت فیهم" بنابراین، اگر آن وجود پر خیر و برکت نبود، چه بسا، هستی، از بین رفتنی بود. همانطور که مشرکان، قصد تبعید رسول خدا را داشتند که خداوند متعال، در آیه 76 سوره إسراء، خطاب به ایشان

فرمودند" اگر تو نباشی مکه هم زیر و رو می شود."

شاید برخی اشکال کنند که مقصود، خود پیامبر است و شامل اهل بیت نمی شود. در پاسخ می گوییم؛ مقصود، مقام رسالت و ولایت است یعنی پیامبر، از جهت مقام ولایی که بر بشر دارد، مانع نزول عذاب می شود. مقام ولایی رسول خدا، پس از ایشان، به اهل بیت رسید، که توسط آیات و روایات فراوانی قابل اثبات است. به حکم عقل نیز، رهایی هدایت بشر پس از رسول خدا، نقض غرض می باشد. فلذا هدایت، با ولایت اهل بیت، استمرار یافت. همانطور که می فرماید" بکم ینفس الهم و یکشف الضر" و " بکم فتح الله و بکم یختم".

اگر به زیارت جامعه ی کبیره دقت کنیم، در می یابیم که هر آنچه برای رسول خدا گفته می شود، تمامی آن صفات را، برای امیر مؤمنان علی بن ابی طالب (ع) نیز قائل است؛ که همین طور ادامه یافته است تا حضرت مهدی (عج). با توجه به حدیث منزلت، تمامی مقامات رسول خدا، به امیرالمؤمنین می رسد به جز مقام نبوت، زیرا که به حضرت علی (ع) و اهل بیت رسول خدا، وحی نمی شود و این مساله، اختصاص به نبی مکرم دارد. حضرت مهدی (عج)، در مقام حجت خدا، تمامی صفات و شئون رسول خدا و امیر مؤمنان و اهل بیت را داراست فلذا مانع عذاب بشریت است. در واقع، نقش امام زمان (عج) در بقای هستی، روشن گردید و دریافتیم که مقصود از این روایت چه بوده است، که فرمود" لولا الحجه لساخت الارض باهلها."

بنابراین تا زمانیکه حضرت مهدی (عج) در میان امت است، تعجیل در عذاب مهدی باوران و مهدی یاوران، صورت نمی گیرد و این از برکت وجودی امام عصر (عج) است. مؤمنین، چندین مرتبه، هر روز برای سلامتی و ظهور او دعا می کنند و از خداوند می خواهند که حضرت مهدی (عج) را مورد عنایت خاص خود قرار دهد تا در زمین مستقر گشته و حکومت الهی را برپا نماید.

پ/