وی در خصوص دلایل افزایش وقوع سیل در مازندران اظهار کرد: بدیهی است که تغییرات اقلیمی در منطقه به افزایش وقوع سیل دامن زده است زیرا وقوع بارش های سیل آسا و همچنین افزایش وقوع دورههای خشکی بدون بارش از پیامدهای تغییر اقلیم است.
وی با بیان اینکه در مازندران به تدریج الگوی بارش از بارندگی های مداوم به سوی بارش های کوتاه مدت و شدید تغییر یافته است، افزود: به عبارتی در این سال ها بیشتر با بارش های یک روزه در تعداد دفعات محدودتر و با شدت بالاتر مواجه هستیم که فرصت کافی برای جذب آب توسط زمین را ایجاد نمی کنند.
این کارشناس هواشناسی میزان بارندگی 24 ساعته  را در نواحی غربی مازندران  به خصوص در فصل پاییز با میزان بالا عنوان کرد و ادامه داد: همچنین وجود دوره های طولانی خشکسالی و کم بارشی باعث شده خاک منطقه قدرت جذب آب را به هنگام وقوع بارش از دست بدهد و آب باران به جای جذب و تغذیه سفره های زیرزمینی، به صورت رواناب بر سطح زمین جاری شود.
امیری خاطر نشان کرد: افزایش دماهای بیشینه و کمینه در استان نیز منجر به ذوب شدن زودهنگام و سریع برف در کوهستان می شود که خود منجر به بروز رواناب های شدید و رانش زمین در این نواحی می شود.
 وی تاکید کرد: از سوی دیگر افزایش دما و افزایش آلودگی هوا که در اثر توسعه شهرنشینی، صنایع آلاینده و افزایش ترافیک شهری ایجاد شده و منجر به ایجاد وارونگی دمایی یا جزیره حرارتی می شود به تغییرات اقلیمی دامن میزند.
کارشناس هواشناسی تصریح کرد: هشدارهای مکرر هیأت بین الدول تغییر اقلیم در مورد افزایش ریسک وقوع خشکسالی ها و سیل ها به عنوان پیامدهای تغییر اقلیم به این دلیل است که کشورهای تحت تأثیر آن از جمله ایران، تدابیر خاصی جهت انطباق با وضعیت اقلیمی جدید اتخاذ نمایند.

امیری با ابراز تاسف از اینکه  آنچه که نواحی مختلف کشور ما از جمله استان مازندران را بیش از پیش در برابر بارش های سیل آسا آسیب پذیر کرده است دخالتهای انسانی، عدم مدیریت صحیح منابع آب و ضعف برنامه ريزي در بهره وري از آب، رشد جمعيت و تغيير در الگوي توسعه و سایر مشکلات زیرساختی است، گفت: ساخت و ساز غیر مجاز یا با مجوزهای بدون مطالعه دقیق در حاشیه رودخانه ها از دلایل بروز خرابی ها هنگام طغیان رودخانه هاست. زیرا رودخانه هنگام افزایش حجم آب، فضای کافی جهت هدایت آب اضافی را در اختیار ندارد.
وی متذکر شد: عدم لایروبی مناسب و عدم مقاوم سازی مناطق پر خطر در مسیر رودخانه نیز گنجایش بستر رودخانه را کاهش داده و در بارندگی های شدید منجر به ایجاد مسیرهای فرعی و تخریب اراضی همجوار می شود.
کارشناس هواشناسی افزود: دست اندازی و تجاوز به منابع طبیعی از جمله چرای بی رویه دام در مراتع بالادست باعث از بین رفتن پوشش گیاهی می شود که باید مانند سدی در برابر جاری شدن آب باران عمل کند و مانع از وقوع سیل و فرسایش خاک و رانش زمین شود.
امیری با اشاره به اینکه  در دامنه ها نیز تجاوز به حریم جنگل و تبدیل منابع طبیعی به زمین کشاورزی و به ویژه ساختمان سازی، مقاومت اراضی در برابر بروز سیل و قدرت جذب آب توسط زمین را به شدت کاهش داده است، تصریح کرد: البته بسیاری از این مسائل به دلیل مشکلات معیشتی مردم غیر قابل اجتناب به نظر می رسد.
وی با تاکید براینکه افزایش جمعیت شهرنشین و آسفالت معابر نیز نفوذپذیری زمین را در برابر بارندگی ها به شدت کاهش می دهد و منجر به جاری شدن رواناب می شود، عنوان کرد:  البته احداث سدهای مختلف در استان توانسته است تا حدودی بارندگی های شدید را به جای سرازیر شدن به سوی جلگه، در پشت این سدها ذخیره کند تا در فصل گرم مورد استفاده قرار گیرند.
امیری در پایان گفت: انطباق با وضعیت جدید اقلیمی نیاز به تمهیدات گسترده ای از جمله تدوین برنامه های بلندمدت و تصویب قوانین منطبق با تغییر اقلیم منطقه و با ضمانت اجرایی کافی دارد.

پ/