مهربان باشیم

       کم‌آبی، خشکسالی، خالی شدن سدها، از بین رفتن منابع زیرزمینی آب، از بین رفتن کشاورزی، تهدید امنیت غذایی و... چیزی نیست که بتوان آن را انکار کرد. هم ما و هم نسل بعد از ما در خطر جدی کمبود آب هستیم. آنچه که ذهن ما را مشغول می‌دارد این است که از دست ما چه کاری برمی‌آید؟ در این کشور با این وسعت و این همه شهرها و دشت‌های تشنه، چه کار مفید و اثرگذاری می‌شود انجام داد؟ جواب این‌که، هیچ عملی بی‌اثر نیست. اعمال ما هر چند کوچک باشد، وقتی در کنار اقدام و عمل امیدوارانه خانواده، فامیل، همسایگان، همشهریان و همه مردم ایران قرار گیرد، نتیجه‌ای بس بزرگ به بار خواهد داد.

       آب، آغازگاه زندگی، مظهر پاکی و پاک کنندگی، سرچشمه حرکت و پویندگی و مایه حیات و سرزندگی است. آب از سرمایه‌های همگانی خداوندی است که به بندگانش عرضه داشته است. پیامبر اکرم (ص) در کلامی، آب را سرآمد نوشیدنی‌های دنیا و آخرت دانسته است.( بحارالأنوار، ج66، ص56) و امام صادق (ع) فرمود: طعم‌الماء، طعم الحیاة؛ مزۀ آب، مزۀ زندگی است.( المحاسن، ج2، ص 575 ). صرفه جویی که درست مصرف کردن و به اندازه بهره‌بردن از یک چیز است، بستگی به اهمیت مورد داشته و هر چه مورد مصرفی، ارزشمندتر و کمیاب‌تر باشد، صرفه جویی در آن اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و چه چیز مهم‌تر از آب که خداوند در قرآن کریم فرموده است: همه چیز را از آب زنده گردانیم. (انبیاء، آیۀ 30 ). پس همه موجودات زنده برای ادامه حیاتشان نیازمند به آب هستند. همه گیاهان، حیوانات و انسان‌ها بدون آب از بین می‌روند و دیگر حیات و زندگی مفهومی نخواهد داشت، خداوند تعالی در قرآن کریم نسبت به زیاده‌روی در مصرف آب تذکر داده و فرموده است: بخورید و بیاشامید ولی اسراف و زیاده‌روی نکنید که خداوند اسراف‌کاران را دوست نمی‌دارد. (اعراف، آیۀ 31 ). پیشوایان معصوم (ع) همواره پیروان خویش را به استفاده صحیح از منابع آب، پرهیز از استفاده نابجا و زیاده‌روی در مصرف آب و هدردادن آن سفارش فرموده و به میانه‌روی در مصرف آن توصیه کرده‌اند. در کلامی از امام صادق(ع) آمده است: خداوند میانه‌روی را دست داشته و زیاده‌روی را بد می‌دارد حتی دورریختن زیاده آبی را که می‌نوشی.( الکافی، ج4، ص 52 ). باید توجه داشت که مقدار آبی که در یک ظرف آبخوری قرار می‌گیرد، حجم کوچکی از آب است و دورریختن آن به ظاهر مشکلی را ایجاد نمی‌کند ولی اسلام نسبت به همین مقدار از اسراف حساسیت نشان داده و این عمل را نکوهش می‌کند. در کلامی دیگر از امام صادق(ع) آمده است: کم‌ترین اندازه اسراف در ریختن ته‌مانده غذا یا آب است.( الکافی، ج 6، ص 460 ).

       اگر هر یک از ما مردم ایران با خود عهد ببندیم که حداقل روزی یک لیوان آب کمتر از روزهای گذشته مصرف کنیم، بخش بزرگی از مشکل کم آبی کشور حل شده و بخش عظیمی از منابع و سرمایه‌های عمومی کشور برای آیندگان حفظ خواهد شد. پس بیایید با بهره‌گیری بهینه از منابع خدادادی، نشان دهیم که مردمی مهربان هستیم.